Eric Logister is namens het college verantwoordelijk voor het activeren van de ruim achterstallige woningbouw. 1500 in tien jaar moeten er komen, waarvan al twee jaar zijn verstreken. Met de vele verkiezingsbeloften en het raadsprogramma waar hij voor is aangenomen zou hij voor ‘bouwen, bouwen, bouwen’ moeten vechten. Veel komt daar niet van terecht. ‘We zien een wethouder die niet vecht voor woningbouw’ zo was de conclusie afgelopen donderdagavond. Er klonk een motie van wantrouwen in wording.

Onwaar

‘Ik heb het artikel niet gelezen,’ stelt wethouder Eric Logister (D66) afgelopen donderdag tegen de raads- en commissieleden, die hem bevragen over zijn weigering van de bouw van 90 woningen (klik), waarvan 35% sociaal. Niets blijkt minder waar! Uit navraag door onze redactie blijkt dat het artikel waar de politici afgelopen donderdag aan refereerden hem op 28 september is toegezonden door de redactie van PIT Onderzoek en donderdag 5 oktober mondeling met hem is doorgesproken.

Het is de eerste onjuiste reactie van wethouder Logister op vragen vanuit de raads- en commissieleden; wat daarna volgde was net zo min logisch of onwaar. Onder andere verwijst de wethouder naar de beperkingen die de provincie oplegt. PIT Onderzoek heeft de provincie echter ook bevraagt. De provincie stelt dat Gemeente Oisterwijk het plan niet aan hen heeft voorgelegd en er geen uitspraak over heeft gedaan. De provincie ziet wel mogelijkheden, vanwege het algemeen belang.

Lees verder onder de foto

Woningbouwplan Buiten Erven (groen) grenzend aan de in aanbouw zijnde Ruimte voor Ruimte locatie (wit), ook aan de bestaande bebouwing van Pannenschuur-Noord en het beoogde bouwplan Pannenschuur VI (Blauw/geel). Ook het oranje vlak zou volgens de wethouder mogelijk geschikt zijn. De zwarte lijnen markeren de gewenste 750-meter afstand ten opzichte van Berkel-Enschot (Bron: Keeris architecten).

Beslag

Net zo vreemd is het argument van de wethouder, dat er in het ‘buitengebied’ niet gebouwd mag worden. De raad heeft dat wel als algemeen uitgangspunt vastgesteld, maar kan indien gewenst ook in uitzonderingen daarop besluiten, en daar zijn genoeg voorbeelden van. Bijvoorbeeld Oostelvoortjes/ Heilegeboom in Moergestel (klik), maar nog dichter bij het omstreden project is Pannenschuur VI (Zie afbeelding). Voor dat beoogde woningbouwgebied heeft de gemeenteraad een voorkeursrecht uitgesproken. Er wordt dan een soort van beslag gelegd op grond, om te voorkomen dat de eigenaren gaan speculeren, aanlopende naar de ontwikkeling van een nieuwe bestemming, in dit geval woningbouw.

Buren

Pannenschuur VI ligt tegen het door de wethouder geweigerde perceel aan. Het is daarom ook dat hij nu, maar ook eerder al zijn argumenten over afstanden tot buurgemeenten en bouwen in buitengebied niet uitgelegd krijgt. Om vervolgens in een uiterste poging zijn weigerende houding te onderbouwen, te refereren aan plannen die zijn beschreven in een document dat ‘Oostflank’ wordt genoemd. Dat lange termijn plan moet echter nog door de raad worden goed- of afgekeurd. Deze visie – die samen met Gemeente Tilburg is uitgewerkt – kan nog worden aangepast. Waarom? Omdat bouwen op een perceel waar de eigenaren dat graag zelf willen sneller kan. Waarom niet? Logister kreeg dat in ieder geval niet uitgelegd. Eerder niet (zie meerdere artikelen van afgelopen jaar), niet aan de redactie van PIT Onderzoek, en ook nu niet aan de raads- en commissieleden.

Klein

Wethouder weigert medewerking aan deze 90 woningen waarvan 35 % sociale woningbouw en 40 % middeldure woningbouw (Bron: Keeris Architecten).

Kleine projecten vragen relatief veel van de ambtelijke organisatie. Een deel van de ambtelijke capaciteit is voor een klein project evenveel werk als voor een groter bouwplan. Daarmee is het op zich logisch dat Logister zijn pijlen zet op grotere projecten, zoals de hierboven vermelde Oostelvoortjes en Pannenschuur VI, met ook in Haaren nog een groter bouwplan. Daarbij komt meer kijken dan alleen woningbouw; ook bijvoorbeeld voorzieningen als energie en water, toegangswegen en dergelijke moeten onder de loep worden genomen. Opmerkelijk bij dit project is dat de wethouder juist dit zelf aanmerkt als een groot project. Hij legt het keurig uit, maar handelt er ook met dit argument niet naar.

Baas

Het ene na het andere argument dat hij aandraagt om het niet te doen, wordt van tafel geveegd met een duidelijke wens het wel te doen. Volgens de wethouder moet er in dat geval voor bouwen op het – door hem omstreden – perceel een college- en raadsbesluit worden genomen. Hij vult dat meteen ook aan met: ‘dat is niet aan de orde’. De toon van de wethouder is geïrriteerd en bepalend, en hij maakt niet mis te verstaan duidelijk dat hij het niet van plan is. Want hij doet toch eigenlijk gewoon wat de raad eerder heeft besloten en hem heeft opgedragen. De raad echter is de baas, het hoogste orgaan, en heeft eerder al aangegeven die actie wel van de wethouder te wensen (klik). Niet de wethouder voor hen, maar de raad beslist of iets ‘aan de orde is’. De raad kan zelf over dit initiatief een raadsbesluit nemen en het college opdragen dat te doen. Meerdere malen hebben zij de wethouder de kans gegeven; nu de wethouder dat stelselmatig weigert is het aan de raad.

Vecht!

Raadslid Frank de Werdt (CDA) is een van de aanwezigen die het nu ontstane probleem kort en krachtig samenvat: ‘Ik zou een wethouder willen zien die hier voor vecht.’ Volgens De Werdt is het niet van deze tijd, om tijdens deze woningnood niet op dit initiatief in te gaan. Overige reacties van raads- en commissieleden ondersteunen dit standpunt. ‘Vier partijen hier die iets anders willen, maar de wethouder blijft tegenhouden, vecht niet voor woningbouw.’ De wethouder buigt niet, is duidelijke geïrriteerd en verwerpt de opmerkingen van De Werdt met klem.

De vraag is of de wethouder met deze ‘tik op de vingers’ gaat buigen, of de raad hem daartoe nog een kans geeft, of dat het uiteindelijk barsten wordt. Zeker is dat dit alles voor de snel en betaalbare woningbouw niet opschiet, met name niet voor inwoners die daar zelf geen mogelijkheden toe hebben.