uitgelicht

Column Roland Smulders: Made in Oisterwijk


Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:

Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).

 

Een kennis – net zoals ik heeft hij stevige Oisterwijkse wortels en knutselt hij in zijn vrije tijd graag met woorden – doet weer eens een poging de landelijke lijststrekker van D66 te worden. Je zou hem een man van tradities kunnen noemen. Met Kerstmis trekt hij een kerstmannenpak aan, als de Boekenweek begint dan kruipt hij in een gele taxi en als er verkiezingen aankomen dan doet hij een gooi naar het lijsttrekkerschap van zijn D66. Hij komt zelfs helemaal uit China terug om campagne te voeren. Dan weet je in het geval van een Oisterwijker dat het serieus is. Voor een dolletje gaan wij al die moeite niet doen.

Naar ik gehoord heb – maar het kan ook een foute grap zijn geweest – heeft hij met de hand op het hart moeten beloven in het geval van een overwinning niet op een tafel te klimmen voor zijn overwinningsdans. Niet dat de kans op winst erg groot is, maar je kunt zoiets nooit met absolute zekerheid voorspellen. Misschien zijn er deze keer wel genoeg leden met gevoel voor humor bereid een geheel andere weg in te slaan. Het zou jammer zijn als hij dan meteen door moet naar een spoedeisende hulp die nog niet door partijgenoot Ernst Kuipers is gesloten.

Door de briljante zet van mijn kennis gaat gebeuren wat het bestuur van D66 in navolging van andere partijen graag had willen voorkomen. Lijststrekkersverkiezingen leveren meestal alleen maar een hoop gedoe op. We herinneren ons allemaal nog Mark en Rita, Diederik en Lodewijk, Hugo en Pieter. Het kort voor belangrijke verkiezingen verscheuren van je eigen partij is nooit een goed idee. De enige die het een verheffend schouwspel vindt, is een voormalige voorzitter van de PvdA en deze is destijds niet zonder reden vervangen. ‘Vooral niet luisteren naar de onzin die ik uitkraam’, staat als disclaimer op zijn visitekaartjes. ‘Ik roep dat soort dingen alleen om de boel op te schudden.’

Met mijn kennis is het in wezen ook zo. Hij stelt zich elke keer kandidaat, omdat hij vindt dat er een tegengeluid moet zijn en een heel klein beetje ook, omdat hij geniet van de aandacht en de hem tijdens het partijcongres toegeschoven consumptiebonnen. Zolang iedereen zich maar aan de spelregels houdt, is het een onschuldige vorm van vermaak.

Maar wat als de meerderheid besluit zich eens niet aan die spelregels te houden? In een balorige bui stel ik mij zijn paniek voor als het onwaarschijnlijke toch waarheid blijkt te worden. Is hij dan zo flink om toch eieren voor zijn geld te kiezen, of gaat hij met alle risico’s voor het voortbestaan van Nederland maar meteen voor de hoofdprijs. Mark Rutte was in zekere zin ook een parttimepremier. Dan mag mijn kennis naast het leiden van Nederland ter promotie van het culturele erfgoed best als kerstman rondrijden in een gele taxi. Polen en Hongarije zullen geschrokken alle banden met de Europese Unie verbreken om te voorkomen dat het virus overslaat en de Turkse president zal met alles instemmen als wij beloven dat hij nooit lid hoeft te worden van een vereniging waar zulke vreemde gewoonten in ere worden gehouden. Ik schets maar heel grof wat zou kunnen gebeuren als de leden van D66 besluiten deze lookalike van Frans Timmermans de arena binnen te schuiven. Made in Oisterwijk. Dan weet je dat het goed zit.

 

Roland Smulders