Theatergroep Trappaf verliest opnieuw dierbaar lid.
Tot onze spijt moest op 76-jarige leeftijd onze zeer gewaardeerde theatervriend Sis Stoffels het leven verlaten.
Theatergroep Trappaf leerde Sis kennen in 1984 toen hij in het Oisterwijkse Natuurtheater samen met ons speelde bij de Verenigde Oisterwijkse Spelers en daar de rol van tapijtverkoper op zich nam in ‘De Goede Mens van Sezuan’ van Bertolt Brecht.
Sis was van Belgische afkomst, viel op door zijn Belgische tongval maar bovenal door zijn krachtige stem. In 1984 was het gebruik van druppelmicfrofoons nog niet in zwang maar toen dat later gemeengoed werd grapten wij vaak dat er best ééntje minder gehuurd zou mogen worden; Sis’ volume bereikte het publiek ook wel zónder hulpmiddelen.
Maar, Sis werd om meer geroemd; hij was gezellig, goedlachs, sociaal en bovendien bereid hard te werken voor het neerzetten van een mooie rol.
Zijn Belgische accent bracht hem de rol van Floris d’n Bels in ‘Zand of Klei’ in 1985. Ondanks de vele jaren dat hij in Nederland woonde zou dat accent zijn roots altijd blijven verraden. En toch zei hij met regelmaat dat wij de Belgische tongval beter konden imiteren dan hij het spreken kon. Op taalgebied kon hij zich bogen op goed onderricht; ‘n taalfout haalde hij er snel uit en na zijn pensionering zette hij zich dan ook lange tijd vrijwillig in voor het taalonderwijs aan nieuwe Nederlanders.
De eerste jaren in de Oisterwijkse theaterwereld bleef hij de Verenigde Oisterwijkse Spelers trouw bij het bovengenoemde ‘Zand of Klei’ maar ook in 1986 als Zeentje in ‘Het Dorp der Mirakelen’, als vechtersbaas in ‘Historia de un Amor’ in 1989, als pastoor in ‘Maandag houden’ in 1990 en in 1991 als Don Antonia in ‘Liefde in ’t Klooster.
Hierna was er een fikse periode dat Sis letterlijk van het toneel verdwenen was.
Totdat… Totdat Theatergroep Trappaf in 2002 het plan opvatte om het ‘locatietheater’ ’n duw in de rug te gaan geven. Een oude boerenstal zou ons podium gaan worden om ‘Mistero Buffo’ te gaan spelen. De speelrechten werden verworven en Wannes van de Velde gaf ons toestemming om zijn liedjes te gebruiken!
We zochten heren die op toneelgebied hun mannetje stonden en benaderden Sis. Die kende het spel en de Belgische liedjes, hapte gretig toe en stond met ons in 2003 in die geïmproviseerde boerenschouwburg.
Het theatervuur was bij Sis weer aangewakkerd en hij zou nooit meer bij ons weggaan.
Er was beslist sprake van voorkeur voor het ‘grotere’ locatietheater bij Sis; zo was er geen denken aan dat hij in 2006 níet mee zou hebben gedaan met Stradivaria, uitgevoerd in de leegstaande Oisterwijkse leerfabriek.
Theatergroep Trappaf zette toen al jarenlang onder eigen naam producties neer in het Natuurtheater en langzaam groeide bij Sis de waardering voor dit ‘kleinere werk’ toen hij zag dat wij met nét zoveel toewijding aan díe theaterstukken werkten.
Sis zag kans om van elke verworven rol een juweeltje te maken. Hij genoot van zijn rollen maar ook van het blíjven schaven en schuren om te blijven verbeteren. Als hij op zolder in zijn rijke toneelverzameling ’n paar schoenen had gevonden die nét ’n tintje donkerder paars waren dan moest daar op z’n minst een dialoog met de regisseur over gestart worden. Geen kwaad woord daarover; er werd herkend en erkend dat Sis aan het bouwen was aan het neerzetten van een mooi en geloofwaardig karakter op het toneel.
Het voert te ver om álle rollen te noemen die Sis bij Trappaf speelde. Aan de andere kant: we kunnen hem niet meer eren dan toch zeker énkele van zijn personages te noemen. We noemen de adviseur in ‘De Woeste Waakdraak’ uit 2007, De oude man in ‘Voor het begon te waaien’ uit 2011 waar hij zijn emotie bij het einde van het spel niet onder stoelen of banken stak en zijn tranen de vrije loop liet. Ook Lord Buckingham in ‘De Drie Musketiers’ uit 2013 moet genoemd, de sloper in ‘Opa Don Quichot’ (2014) en de laffe leeuw in ‘De Tovenaar van Oz’ uit 2015. En laat ons beslist niet vergeten de rol van Klaas Vaak in ‘Puk en Muk en de Bulderende Berg’ uit 2016. Met pijn in het hart moest Cees Michels deze rol -die hij al tweemaal eerder op zich genomen had- door ziekte laten schieten. Sis was een goede keus; ook hij zette een fantastische Klaas Vaak op het toneel.
Corona haalde een streep door een aantal theaterjaren maar in 2023 waren we terug met ‘Pinokkio’. Driemaal raden wie de rol van Gepetto binnensleepte en prachtig en doorleefd gestalte gaf?
Bij andere, aan theater gerelateerde activiteiten werd Sis in de loop der jaren steeds actiever. Zo verwierf hij rollen in films als ‘Lodewijk Napoleon in Oisterwijk’, ‘Schaduwspel’ en ‘De Verborgen verhalen van Kasteel Nemerlaer’. En ook bij het jaarlijkse kerstevenement ‘Winterglow’ en het ‘KVL-belevingspad’ was hij graag van de partij. Beslist moeten we zijn rol als ‘opa Piet’ noemen bij het jaarlijkse Sinterklaasgebeuren.
Wat zeker aangehaald moet worden en wat óók al zeer aan Sis werd gewaardeerd was dat als het éven kon hij acte de présence gaf bij voorstellingen van collega-Theatergroepen én bij activiteiten van toneelvrienden die elders in een productie speelden.
Bij uitvoeringen waarin Sis speelde was trouw altijd een familiedelegatie in het publiek te vinden. De band met zijn familie was sterk en hij vertelde met plezier over de fietsreizen en met de mondhoeken vér omhoog over ‘De kleine Stoffeltjes’ als was het zijn eigen kroost. Vanzelfsprekend was er met regelmaat de grap dat Sis er weer in was geslaagd half België naar onze voorstelling te lokken!
Na ‘Pinokkio’ in 2023 moest Sis inleveren op gezondheid en zette zijn theateractiviteiten steeds meer op een laag pitje. Op 4 december overleed Sis aan de gevolgen van lymfeklierkanker.
Sis is er niet meer maar in onze herinnering zal hij zeker voortleven! Hij had veel op met Theatergroep Trappaf en wij met hem. Sis, dank voor je mooie rollen, voor wie je was en dat je er was!
Bestuur en leden Theatergroep Trappaf
