Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:

Schrijver en columnist Roland Smulders (Foto: Iris de Groot)

Mijn medeleven gaat deze week uit naar de inwoners van mijn woonplaats Oisterwijk die onderweg soms behoefte hebben aan een toilet. Het kan iedereen overkomen, maar sommigen zijn op dat punt gelijker dan anderen. Dan zou een openbare gelegenheid uitkomst kunnen bieden, maar daar wil het gemeentebestuur dus niks van weten. Dat de ongelukkigen maar proberen een winkelier of horecaondernemer om te praten. De gemeente heeft al genoeg te stellen met wat honden op de stoep achterlaten.

De verhalen die ik over het onderwerp lees, zetten de duiveltjes op mijn schouders meteen in de hoogste versnelling. Misschien moet ik volgende keer toch maar een beetje uit de buurt van het gangpad richting toiletten gaan zitten. Ik bedoel er niks kwaads mee, alleen dat controle beter is dan vertrouwen dat het wel goed zal aflopen. Wie heeft ook verzonnen dat ik al die onsmakelijke details wil weten? De betrokkenen moeten het mij niet kwalijk nemen, als ik nu iemand nerveus naar achteren zie sprinten, schiet ik onwillekeurig toch in de verdediging. Mijn fantasie is heel bevattelijk voor daarin geplante zaadjes.

‘Straks moeten alle inwoners ook een schepje en een zakje voor eigen gebruik bij zich hebben ‘, suggereert het duiveltje op de linkerschouder. Hij speelt even voor de handhaver die speciaal voor deze eervolle dienst aan de samenleving is vrijgesteld van het dagelijkse bekeuren van foutparkeerders. Zijn kameraad op de rechterschouder brengt vol verve Herman van Veen ten gehore. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat.

De tragiek is dat ik voor het standpunt van de gemeente ook best tot op zekere hoogte begrip kan opbrengen. Er zijn tonnen gestoken in het promoten van Oisterwijk als het mondaine winkel- en ontspanningscentrum van Midden-Brabant. We pakken uit met kunstmanifestaties, Dure villa’s midden in de natuur, een Porsche dealer en een culinair aanbod om de vingers bij af te likken. Dan moet de eerste indruk die bezoekers opdoen er niet eentje zijn van openbare toiletten die het straatbeeld beheersen.

Hoe moeten we de zaak oplossen? Het liefst voordat de kwestie Oisterwijk helemaal tot op het bot heeft verdeeld en een of andere populair doende partij ermee aan de haal gaat. Aangezien ik niet de beroerdste ben, denk ik alvast na over de haalbaarheid van een sanitair servicepunt in een hoekje van het grasveld tegenover het gemeentekantoor. Dat moet toch zonder al te veel hinder voor elkaar te krijgen zijn. In het uiterste geval kan ervoor gekozen worden het concept te integreren in het ontwerp van een nieuwe kiosk. In de dorpskern van Haaren keek de gemeente wat dat betreft ook niet op een paar centen.

Persoonlijk vind ik deze oplossing wel wat hebben. Lekker inclusief en makkelijk met de kermis en carnaval. En de handen kunnen na afloop netjes worden gewassen bij de dorpspomp onder het genot van een vers getapt glaasje bier. Heeft dat ding meteen ook een reden van bestaan. Je moet moeilijke kwesties niet wegschuiven tot je kracht maken.

Eigenlijk is het niet goed uit te leggen. In Oisterwijk haal je als iemand met maag- en darmproblemen meestal niet op tijd het verlossende toilet, maar je kunt er na het verongelukken wel bij een mooie dorpspomp je handen wassen. Niemand zal kunnen zeggen dat wij mensen aan hun lot overlaten.

Roland Smulders