In reactie op vragen van D66 Oisterwijk, laat het college (burgemeester en wethouders) van Gemeente Oisterwijk weten dat het bieden van voorrang aan woonruimte voor statushouders nodig en wenselijk is.
Gemeenten in Nederland worden middels een taakstelling verplicht om een vastgesteld aantal woningen beschikbaar te stellen aan asielzoekers met een verblijfsvergunning. Gemeente Oisterwijk poogt dat te doen door via de woningbouwcorporatie een (gemaximeerd) percentage van het woningaanbod in de sociale huur voor deze doelgroep beschikbaar te stellen.
De Tweede Kamer heeft daar eerder anders over gedacht, en wil een wet aannemen die het gemeenten verbiedt om voorrang te geven. Als die wet doorgang krijgt, zouden statushouders uitgesloten worden tot het urgentiebeleid bij de toewijzing van sociale huurwoningen.
‘Het uitsluiten van statushouders van elke vorm van urgentie is op geen enkele manier het beleid dat dit college voorstaat. Tevens is er juridisch gezien sprake van ongelijke behandeling, omdat statushouders – mensen die rechtmatig in Nederland verblijven – in alle gevallen worden uitgesloten van voorrang bij de toewijzing van sociale huurwoningen. Ook als ze aan dezelfde criteria voldoen waardoor anderen wél urgent worden, denk aan dakloosheid of medische gronden,’ zo laat het college weten.
Volgens het college zou het schrappen van de mogelijkheid van urgentie voor statushouders zorgen voor een grotere achterstand, nog vollere azc’s, de noodzaak tot meer opvang, en zorgen voor een langer verblijf van asielzoekers in die opvang. Dit zou ook zorgen voor meer moeizame integratie en onrust vanwege langere onzekerheid bij de doelgroep.
Gemeente Oisterwijk is het met D66 eens dat gemeenten zelf over een dergelijke urgentie moeten kunnen beslissen. Overigens is dat op dit moment ook niet het geval; momenteel voldoet Gemeente Oisterwijk niet aan de taakstelling, staat deze onder toezicht van Provincie Brabant, en wordt daarmee min of meer gedwongen tot het nemen van maatregelen.
Met D66 is het college van mening dat het woningtekort niet wordt veroorzaakt door de voorrang aan statushouders, maar door ‘factoren zoals lagere woningbezetting, lange bouwprocedures en beperkte bouwgrond’.
