Op die lentedag…..
Was ik blij in het besef dat ik me vrank en vrij bewegen kon
Een mild lentebriesje streelde, zo voelde het, liefkozend mijn huid
En overal om me heen hoorde ik van vogels hun vrolijk gefluit
Op het groen lag nog dauw, de lucht was fris, de hemel strakblauw
Ik kreeg de euforische beleving die ik juist vandaag hebben wou
Hoera ik ben blij; ik ben vrij; niemand legt mij een strobreed in de weg
Zo vrij als die jubelende vogels en de vissen in het water, hoor wat ik zeg
Gelukkig, ik hoef hier niet een rechts-radicale ideologie te accepteren
Waarvan de aanhangers, als je hun dweperij afwijst, zich tegen je keren
Meer dan ooit besefte ik ten diepste dat in het land waarin ik woon
In dat Nederlandje “klein maar zo gaaf” (Marc Rutte) en wonderschoon
Ik mijn eigen leven kan leiden op een manier die ikzélf dat graag wil
Daar stond ik de dag, mij bewust van dat levensgeluk, even bij stil
Wetend, hier is geen rampspoed, oorlog, tirannie en dwingelandij
In mijn gave Nederlandje aan de Noordzee ben ik en is iedereen vrij
Ton van de Wouw
Stadsdichter
