Vorige week is op 99 jarige leeftijd Max Wolff overleden. Op 12 maart 2019 was hij in Oisterwijk om daar struikelstenen te leggen voor zijn twee zusjes en zijn zwager. Een bewogen dag voor Max en zijn familie. (zie ook onderstaande video)
Max groeide op in een gezin met 3 kinderen. Hij was de jongste en zijn zus Elly de oudste. Daar tussenin zat Kitty. Het gezin woonde in Arnhem. Elly trouwde met Siegfried Kanstein en ging in Oisterwijk in de George Perklaan wonen in Beukenrode. Siegfried werkte bij de leerfabriek. Aan het begin van de oorlog beraamde het gezin Wolff plannen om naar Zwitserland te vluchten. Kitty dook onder bij haar zus in Oisterwijk. Daarna vluchten zij gedrieën naar België. Daar sloten enkele weken later Max en zijn ouders zich bij hen aan. Max was toen 16 jaar oud. In twee groepjes trokken ze naar de Zwitserse grens. Daar werden Elly, Siegfried en Kitty aangehouden door de Zwitserse grenspolitie en overgeleverd aan de Duitsers. Via de gevangenis in Besançon en het doorgangskamp Drancy werden zij overgebracht naar Auschwitz en daar op 14 november 1942 vermoord. Max sloot zich in 1944 aan bij de geallieerden. Een jongeman van 18 jaar. Hij trad op als tolk. Zijn talenkennis van Duits, Frans en Engels was van grote waarde. Hij groeide uit tot een van de bekendste oorlogshelden in Europa.
Op 12 maart 2019 kwam hij met zijn gezin naar Oisterwijk. Er werden die dag 11 struikelstenen gelegd. Een geëmotioneerde Max legde samen met Gunter Demnig stenen voor zijn zussen Elly, Kitty en zijn zwager Siegfried Kanstein. Midden op straat bad hij het Kaddish. ’s Avonds belde hij naar Oisterwijk dat hij eindelijk een graf had gevonden voor zijn vermoorde familieleden. Drie jaar later, tijdens de Holocaustherdenkingsdag, kreeg hij in Tilliander het eerste exemplaar uitgereikt van het boek “Struikelstenen in Oisterwijk, het verleden herdenken met het oog op de toekomst” van de auteur Peter Slingerland. Hierin zijn alle 23 Joden opgetekend waarvoor in Oisterwijk een struikelsteen is gelegd. Max Wolff, een naam die we niet zullen vergeten.
De werkgroep struikelstenen
