Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).
Politiek Nederland schudde toch wel even op de fundamenten toen het nieuws naar buiten kwam. Iedereen hield er weliswaar rekening mee, maar het is toch schrikken als het noodlot bij je aanbelt. Ik heb het natuurlijk over het besluit van de Oisterwijkse idealiste en kaartenlegster Stefanie de Haagse politieke arena te bestormen als deel van de partij Belang van Nederland. Dan heb je als gevestigde orde toch iets op je bord om je serieus achter de oren te krabben.
Zelf vind ik het prachtig dat iemand zo blaakt van zelfvertrouwen en heilig vuur. Pasgeleden nog in de race voor een plekje in de provinciale democratie en nu al op weg naar de leiding van een ministerie. Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Natuurlijk wil ik haar helpen dat doel te bereiken. Heel graag zelfs. Helemaal niks wil ik missen van de ongetwijfeld memorabele optredens vanuit vak K in de Tweede Kamer. De blanke paniek in de ogen van Kamerleden die tevergeefs proberen te ontsnappen uit de geopende draaikolk van de waanzin. Met adviezen van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid kunnen ze overweg, maar tarotkaarten laten zich niet zo gemakkelijk opzijschuiven. De sterren liegen niet. Kan de app van ‘Debat Direct’ mij alsjeblieft op de hoogte houden van al haar optredens in de plenaire zaal?
Zou de kersverse politica mij dan wellicht af en toe laatdunkend willen vermelden in haar bijdragen? Zoals Johan Derksen dat deed in het geval van Dries Roelvink? Ik heb begrepen dat Dries zo ongeveer op zijn knieën naar Johan is gekropen om zijn dankbaarheid te tonen. Het heeft wel iets als ineens heel Nederland je werk wil aanschaffen om met eigen oren te horen hoe slecht het is. Misschien breng ik het dan nog zover, dat ik bij de NOS mensen mag gaan zitten beledigen onder de bezielende vleugels van Sjoerd van Ramshorst en Rafael van der Vaart. Uiteraard zal ik er elke keer mijn welgemeende excuses voor aanbieden, zodat Rafael iets kan prevelen over zaken die we niet nodeloos groot moeten maken.
Wybren van Haga, de Jan Nagel van de partij Belang van Nederland, moet wel voorzichtig zijn met het aantrekken van sterspelers. Hij heeft Henk Krol al gestrikt en nu dus ook Oisterwijkse Stefanie. Straks komt iemand nog op het idee dat de partij Wybren zelf helemaal niet meer nodig heeft voor het doorstoten naar de top. Wybren zit toch een beetje vast in het tijdperk van corona en mondkapjes. Hij is er niet echt de persoon naar om dingen los te laten en zich te richten op de uitdagingen waarmee Nederland nu te maken heeft. Van Stefanie Vulders kun je misschien van alles zeggen, maar niet dat ze geen open blik heeft voor wat de sterren te vertellen hebben.
Vooruit, ook nog even iets zeggen over de partij Nieuw Sociaal Contract van Pieter Omtzigt. Een inslaande bliksemflits moest het worden, maar dat liep dankzij de aankondiging van Oisterwijkse Stefanie toch even anders. Van de dertig voorspelde Kamerzetels blijven er na het tellen van de stemmen met een beetje geluk twee of drie over. Zo gaat dat altijd. Ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat het deze keer anders zal zijn. Wie mag kiezen tussen de verplichte verwerking van alle vroegere ellende om het vertrouwen te herstellen en mooie beloften van een sterrenstralende toekomst, is er volgens mij snel uit.
Roland Smulders
