Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Schrijver en columnist Roland Smulders (Foto: Iris de Groot)
Dit is ook mijn woonplaats Oisterwijk, stel ik zuchtend vast. De plaatselijke VVD feliciteert de landelijke partij hartelijk met de vijfenzeventigste verjaardag en meteen voelt iemand zich verplicht er een stekelige opmerking aan vast te plakken. Iets over de gehechtheid aan het pluche en de gloriedagen van Hans Wiegel. De wereld in geslingerd zonder enige hoop dat het wat uit zal halen. Met geen ander doel dan het bederven van de feestvreugde.
Het is een verschijnsel dat ik tegenwoordig overal zie. Iemand deelt trots een vreugdevol moment met de wereld en meteen springen er struikrovers uit de bosjes om met hun in vergif gedoopte zwaarden op die iemand en zijn bericht in te hakken. Gefeliciteerd? Dat zou hij wel willen. Opzouten zal hij bedoelen. Naast de opmerking verschijnen de duimpjes, hartjes en lachende gezichten van mensen die ook heel even het nergens op gebaseerde gevoel willen hebben er echt toe te doen.
Zelf ben ik oud genoeg om mij nog wat te herinneren van de tijd toen Hans compleet met sigaar rondhuppelde op het landelijke toneel. Mij staat er nog wat van bij dat destijds niet iedereen overliep van enthousiasme. Mocht de kritische noot ooit het hoofdkwartier bereiken, dan zullen ze zich daar heus niet van spijt de liberale haren uit het hoofd trekken, omdat ze zo dom zijn geweest Hans naar Friesland te laten vertrekken. De maker van de opmerking is vermoedelijk de enige in Nederland die serieus wil aansturen op een revival van de spruitjespolitiek uit de vervlogen tijden. Het is wel weer leuk dat het geluid uitgerekend uit Oisterwijk komt. Ik zeg niet voor niks zo vaak dat het een bijzonder dorp is.
Zelf heb ik ook best het een en ander op de VVD aan te merken. Maar daar ga ik niet de verjaardagskaart voor gebruiken. En eerlijk is eerlijk: ik ben er de afgelopen tijd meer op vooruit gegaan dan ik mij in mijn stoutste dromen had kunnen voorstellen. Als Hans al dacht dat Joop den Uyl voor Sinterklaas speelde. Van harte gefeliciteerd dus liberale broeders en zusters. Nog vele jaren in goede geestelijke gezondheid. ‘Keep up the good work.’
In de afgelopen decennia heb ik kabinetten val allerlei pluimage voorbij zien komen. Kabinetten met en zonder de VVD. Kabinetten die stuk voor stuk wel van iemand het verwijt kregen vastgeplakt te zitten aan het pluche van de comfortabele zetels. Besturen is waarschijnlijk niet mogelijk zonder mensen teleur te stellen. Mooie beloftes uit verkiezingscampagnes blijken vaak onrealistische idealen te zijn, die de confrontatie met de praktijk niet weten te overleven. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken dat het anders zou zijn. Nederland zou binnen de kortste keren vervallen in een toestand van complete chaos. En dan moet de VVD Henk Kamp weer opgraven om te helpen bij het opruimen van de rotzooi. Ik kan geen column over de VVD schrijven en dan mijn beste vriend daarbij vergeten.
De plaatselijke VVD van Oisterwijk is natuurlijk ook een in zeker zin een feestvarkentje. Waarom maakt niemand gebruik van de gelegenheid de Oisterwijkse liberalen te feliciteren? Ze halen weliswaar zelf de vijfenzeventig niet, maar langs de route van het hoofdkantoor mogen ze zich toch een beetje jarig voelen, taart eten, limonade drinken en met een rare muts op het hoofd ‘lang zullen we leven’ zingen. Laten we het hen gewoon gunnen.
Roland Smulders
