Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:

Schrijver en columnist Roland Smulders (Foto: Iris de Groot)

Het duiveltje op mijn linkerschouder wilde weten wat ik van eigengereide raadsleden dacht. Soms doet hij dat: plotseling een vraag in de arena smijten als een stuk vlees voor de wilde beesten. Om mij in verlegenheid te brengen en te kunnen zeggen dat ik een opiniemaker van niks ben. Een aanfluiting voor het publieke debat. Als columnist wil ik toch zeker niet vluchten voor mijn verantwoordelijkheid? Hij weet het antwoord al, dus die vraag krijg ik van hem cadeau.

Het probleem van lastige vragen is dat er geen veilig antwoord op te geven valt. Er is altijd wel iemand bij wie ik op het verkeerde blaadje beland. En het kost vervolgens heel veel tijd en moeite om de plooien weer recht te strijken. Daarom vindt dat duiveltje het ook zo leuk mij met dergelijke vragen te confronteren. Wat ik denk van raadsleden die dwars tegen alle conventies in marcheren? Helemaal niks denk ik daarvan. Dat anderen zich er de vingers maar aan gaan branden.

Het raadslid in kwestie heeft al eens eerder te maken gekregen met iemand die zijn identiteit leende voor het verspreiden van opruiende berichten. Straks blijkt datzelfde nu ook weer te spelen. Een echt raadslid gaat de inwoners van zijn gemeente toch niet oproepen de energierekening niet meer te betalen. Dat hoop ik tenminste, want mensen die er gehoor aan geven, lopen een grote kans in dito problemen verzeild te raken. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat zoiets de bedoeling is van iemand die de lokale gemeenschap een goed hart toedraagt.

Als opgeroepen wordt uit protest een rekening niet te betalen, is het wel de bedoeling dat mensen het geld even opzijzetten. Maar laten we eerlijk zijn, slechts weinig mensen houden zich aan die regel. Als zij het zich kunnen permitteren dat geld ongebruikt apart te houden, kunnen zij de rekening net zo goed meteen betalen. Dat scheelt een heleboel gedoe. Ik heb ruime ervaring met het uit protest of om andere redenen niet betalen van rekeningen en beter ben ik er nooit van geworden. Uiteindelijk trokken de crediteuren altijd aan het langste eind.

Vooral niet doen dus. Ook niet als iemand de naam van een raadslid gebruikt om het idee onder de inwoners van mijn woonplaats Oisterwijk te verspreiden. En ook niet als het zo aantrekkelijk lijkt een keer terug te meppen in de richting van die zich ongegeneerd verrijkende energiebedrijven. Die bedrijven hebben eigen deurwaarderskantoren om de centen desnoods met geweld te komen halen. Je kunt er met geen mogelijkheid van winnen en dus moet je dat ook niet proberen.

Maar stel dat ik het mis heb. Dat kan natuurlijk een keer gebeuren. Waarom zou een integer raadslid dat dit allemaal ook weet, dan toch met het advies komen de rekening voortaan te verscheuren? Het kan ermee te maken hebben dat zo’n raadslid bang is dat zijn gemeente anders voor de kosten op mag blijven draaien. Geen vooruitzicht om als rechtgeaard liberaal raadslid vrolijk van te worden. Inwoners die zo dom zijn het advies op te volgen kan hij later veel goedkoper doorsturen naar het loket van de schuldhulpverlening. Wat erg dat zij in de val zijn getrapt. Natuurlijk was hij het niet die zulke onzinnige dingen riep. De inwoners van Oisterwijk kennen hem toch als een verstandig raadslid.

Roland Smulders