20 mei om 20.15 uur speelt Trio Reynaerde twee bekende hoorntrio’s van Brahms en Ligeti, aangevuld met een eigentijds hoorntrio van Jo Sporck.

Trio Reynaerde

Deze werken worden uitgevoerd door het Trio Reynaerde, winnaar van het Prinses Christina Concours. Dit trio bestaat uit drie musici die hun sporen verdiend hebben op internationale muziekpodia: Mees Vos, Laurens de Man en Emma Roijackers. Voor de combinatie van de instrumenten piano, hoorn en viool waren de trio’s van Brahms en Ligeti tot nu toe de enige composities. Met enige trots kunnen we dus zeggen dat de wereldliteratuur verrijkt is met een derde trio. Het is bijzonder dat voor de eerste keer in de geschiedenis deze drie hoorntrio’s worden uitgevoerd tijdens één concert.

Het programma ziet er uit als volgt:

György Ligeti – Trio voor piano, hoorn en viool, (1982)
Jo Sporck – Trio voor piano, hoorn en viool opus 134 (2020)
>> Pauze
Johannes Brahms – Trio voor piano, hoorn en viool in Es opus 40 (1865)

Entree is 15 euro persoon / voor donateurs 10 euro: verkoop aan de deur contant of per pin.

Achtergrond informatie

De klank van een hoorntrio is zo karakteristiek dat je je kunt afvragen waarom niet meer componisten na Brahms zich aan deze bezetting hebben gewaagd. Pas 100 jaar na Brahms schreef Ligeti een hommage aan het hoorntrio van de oude meester. In bereik, dynamiek en tempo is zijn trio een studie naar extremen en stelt daarom hoge eisen aan de musici. Het eerste deel is behoedzaam en soms mysterieus, met trage, voortslepende bewegingen. Deel twee bevat de motorische ritmiek die Ligeti ontdekte in de Afrikaanse muziek. Dit deel vergt ritmisch het uiterste van de spelers en is bijna een jazzy escapade in virtuoos samenspel. Het derde deel valt op door zijn haperende unisono-bewegingen. Het belangrijkste muzikale onderwerp is hier het verschuiven van tijdspatronen ten opzichte van elkaar. De finale is een treurzang, gebaseerd op de rouwmuziek uit verschillende Oost-Europese culturen.

De eerste noten van het hoorntrio van Jo Sporck werden aan het papier toevertrouwd in het najaar van 2020. Corona heerste al volop maar het was een ander gegeven dat mogelijk ongemerkt zijn sporen in dit werk heeft nagelaten: de aanslag op Alexei Navalny. Het trio heeft een driedelige structuur. In die zin kan het opgevat worden als klassiek met een hoofdvorm plus inleiding als opening, een langzaam cantabile als middendeel en een lichtvoetig scherzo als slotdeel. De delen lopen min of meer in elkaar over, waarbij elk deel steeds een ander instrument centraal stelt. In het eerste deel is dat de viool met een haast onheilspellende opening. In het tweede deel is de hoorn het centrale instrument, terwijl de finale vooral gebouwd is op een ritmisch uitgetekende pianopartij.

Na de pauze staat het befaamde hoorntrio van Brahms op het programma. Dit behoort tot één van zijn meest persoonlijke composities. In 1865 stierf de moeder van Brahms. Het is bekend dat hij diepe gevoelens voor haar koesterde. Het langzame deel van dit trio met de tempoaanduiding ‘Mesto’, kan worden beschouwd als een treurlied voor zijn moeder. Maar ondanks de weemoedigheid klinkt hier ook hoop en licht doorheen. De twee slotdelen zijn gebaseerd op een volksliedje dat zijn moeder hem als kind leerde. De keuze voor hoorn, viool en piano waren de instrumenten die Brahms als jongen leerde bespelen.